در این پژوهش برای اولین بار هیدروژل نانو کامپوزیت آهن بر پایه پلی (2-دی متیل آمینو) اتیلن متاآکریلات پیوند زده شده بر روی پلیمر زیست سازگار ثعلب سنتز شد. تکپار های (2-دی متیل آمینو) اتیلن متاآکریلات بر روی اسکلت ثعلب پیوند زده می شوند و هم زمان با آن، اتصال های عرضی نیز ایجاد می شوند. در واکنش یاد شده متیلن بیس آکریل آمید (MBA) به عنوان شبکه ساز و آمونیوم پرسولفات (APS) به عنوان آغازگر گرمایی عمل می کنند. عامل های مؤثر بر میزان جذب آب به روش سیستماتیک بهینه سازی شدند تا ابرجاذبی با بالاترین ظرفیت تورمی به دست آید. سپس رفتار تورمی ابرجاذب بهینه شده در شرایط گوناگون (محلول های نمکی متفاوت، محلول آبی با pHهای متفاوت، مخلوط حلال های آلی با آب و. . . ) بررسی شد. سنتیک جذب آب در شرایط عادی و تحت بار نیز مطالعه و در مورد برگشت پذیری تعدادی از رفتار های هوشمندانه آن ها پژوهش شد. رهایش داروی دوکسوروبیسین از ساختار هیدروژل نانو کامپوزیت آهن مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه های آزمایش به خوبی نشان داد که رهایش داروی دوکسوروبیسین از هیدروژل سنتز شده بهpH محیط حساس است. برای اثبات پیوند خوردن (2-دی متیل آمینو) اتیلن متاآکریلات بر روی ثعلب از طیف FT-IRاستفاده شد. ریخت شناسی هیدروژل نیز با دستگاه SEM بررسی شد. قطر نانو ذره ها با تصویر TEM و AFM حدود 9 تا 11 نانومتر تخمین زده شد.

داروی دوکسوروبایسین، که برای درمان تومورهای بدخیم سرطان استفاده می شود، دارای سمیت بالایی است، که با کنترل رهایش دارو در زمان و مکان مناسب به سلول های تومور، می توان شاهد کاهش سمیت داروی آزاد شده و اثرات جانبی بود. در این پژوهش، به بررسی رهایش داروی دوکسوروبایسین از نانوالیاف SiO2/DOX در شرایط آزمایشگاهی پرداختیم. نانوالیاف حاصل از نانوذرات SiO2/DOX به روش الکتروریسی، برای بررسی رهایش داروی ضدسرطانی دوکسوروبایسین استفاده شد. با استفاده از آنالیزهای پراش پرتوایکس (XRD)، الگوی پراش نانوالیاف SiO2/DOX، دارای ماهیت آمورف برای SiO2 است. میکروسکوپ الکترون روبشی انتشار میدان (FESEM)، قطر و طول تقریبی نانوالیاف را به ترتیب 400-300 نانومتر و چند ده میکرومتر نشان داد. بر مبنای آنالیز طیف سنجی پراش انرژی ایکس (EDX)، 18/30 % اتم سیلیکون، 84/31 % اتم اکسیژن، 83/29 % اتم کربن، 41/4 % اتم نیتروژن و 75/3 % اتم کلر در نمونه ها وجود دارد. آنالیز Xmap توزیع همگنی از اتم های سیلیکون، اکسیژن، کربن، کلر و نیتروژن را در نانوالیاف نشان می دهد. گونه‎ های عاملی و پیوندهای شیمیایی نانوالیاف با آنالیز طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FT-IR) آشکارسازی شد و نشان داد که سیلیکون دارای قله هایی درcm-1 1090، 804 مربوط به کشش نامتقارن و کشش متقارن در پیوند Si –O– Si می باشد، ارتعاشاتی از Si – OH در محدوده 3200 و 3600 ظاهر شد. نتایج نشان دهنده رهایش آهسته و پیوسته ای از دارو در شرایط آزمایشگاهی و در دمای 37 سلسیوس و 4/5pH= می باشد، که می توان از SiO2/DOX به عنوان حامل دارو در سیستم های درمان هدفمند داروهای ضدسرطان استفاده کرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

برهم کنش بین داروی ضدسرطان 5 فلورواوراسیل و بازهای پورینی DNA و RNA (آدنین و گوانین) به روشB3LYP با تابع پایه ی 6-311++G** در فاز گاز و حلال های آب، کربن تتراکلرید، استون و متانول مطالعه شد و پارامترهای هندسی، انرژی برهم کنش و فرکانس های کششی مرتبط با پیوند هیدروژنی به دست آمد. به منظور درک بهتر این برهم کنش ها، که از نوع پیوند هیدروژنی می باشند، نظریّه ی اتم ها در مولکول های بادر(AIM) به کار گرفته شد و انرژی پیوند هیدروژنی به روش اسپینوزا محاسبه شد. همچنین محاسبه های تک نقطه به روشM06-2x با همان تابع پایه ذکر شده در محلول های کربن تتراکلرید و آب انجام شد. نتیجه ها نشان داد که انرژی برهم کنش در این روش افزایش یافته است ولی ترتیب پایداری کمپلکس های پیوند هیدروژنی تغییری نکرده است. مشخص شد که پیوندهای هیدروژنی دوگانه و سه گانه قوی بین منومرها تشکیل شده که منجر به تغییر پارامترهای هندسی و ساختار الکترونی ترکیب ها شده است. این مطلب، با استفاده از محاسبه های دانسیته ی الکترون تأیید شد. مقایسه فاصله ها و زاویه های پیوند هیدروژنی نشان داد که پیوندهیدروژنیN(O)B· · · H-NFU، که در آن 5 فلورواوراسیل به عنوان دهنده ی پروتون عمل می کند، از پیوند هیدروژنی OFU· · · H-NB قوی تر است. همچنین دیده شد که پیوند هیدروژنی در حلال های دارای پیوندهیدروژنی ضعیف تر از فاز گاز و حلال های بدون پیوند هیدروژنی می باشد.

مقدمه: داروها عمدتا توسط پروتیین های پلاسما ازجمله آلبومین سرم انسانی در بدن انسان به بافت های هدف منتقل می شوند. با استفاده از روش های شبیه سازی مانند داکینگ مولکولی می توان اطلاعات کاربردی درباره مولفه های ترمودینامیکی داروها و پایداری آنها به دست آورد. مواد و روش ها: در این پژوهش، بررسی های داکینگ مولکولی آلبومین سرم انسانی با داروی ضدسرطان فلورواوراسیل انجام شد. بار جزیی روی اتم های پروتیین آلبومین سرم و اتم های داروی فلورواوراسیل محاسبه گردید. جستجوی بهترین پیکربندی نیز با استفاده از Lamarckian genetic algorithm صورت پذیرفت. ابعاد grid maps در حدود 40*40*40 انگستروم با فاصله 375/0 انگستروم انتخاب شد. تعداد genetic algorithm و تعداد بررسی ها به ترتیب در حدود 100 و 5/2 میلیون تنطیم گردید. در پایان بهترین پیکربندی برهمکنش انجام شده با کمترین مقدار انرژی آزاد انتخاب شد. به منظور مشاهده داکینگ انجام شده از نرم افزارهای گرافیکی Ligplot و VMD استفاده گردید. یافته ها: در بهترین نمونه، فلورواوراسیل قادر است با پروتیین آلبومین سرم انسانی HSA چهار پیوند هیدروژنی از طریق اتم های نیتروژن و اکسیژن با دو آمینواسید تیروزین، یک آمینواسید هیستیدین و یک آمینواسید آرژنین ارتباط برقرار می کند. برآورد انرژی های آزاد اتصال (kcal/ mol) برای بهترین نمونه برابر با 1/5-است. مقادیر منفی انرژی آزاد گیبس (Δ, G°, ) نشان دهنده یک فرایند خودبه خودی است و مقدار ثابت اتصال (Ka ≈,109 L •,mol-1) بیانگر توزیع زیستی مطلوب دارو با پلاسمای خون است. بحث و نتیجه گیری: بررسی داکینگ مدل های پیشنهادی نشان می دهد که فلورواوراسیل دارای حلقه ای آلیفاتیک است و دارای بخش های هیدروفوب است و به همین علت، توانایی بالایی در تشکیل برهمکنش های هیدروفوب با آمینواسیدهای اصلی در جایگاه فعال پروتیین سرم آلبومین دارد.

اهداف: در درمان سرطان، به دلیل محدودیت استفاده از دوز بالا و نیز مقاومت سلول های سرطانی، بایستی از روش های بهینه ای استفاده کرد که در عین کاهش دوز پرتو و دارو، اثربخشی زیاد درمانی داشته باشند. هدف این پژوهش، بررسی سمیت داروی ضدسرطان سیس پلاتین تحت تاثیر میدان مغناطیسی ایستا در سلول های حساس و مقاوم به دارو بود. مواد و روش ها: در پژوهش تجربی حاضر، رده های سلولی سرطانی مقاوم A2780-CP و حساس به سیس پلاتین A2780 در گروه های سلولی تیمارشده با میدان و دارو نسبت به گروه دریافت کننده دارو به تنهایی، بررسی و برای تعیین تاثیر میدان مغناطیسی ایستا و غلظت دارو از شدت 10میلی تسلا به مدت 24 ساعت و غلظت های لگاریتمی دارو (1، 10، 50، 100 و 500میکروگرم در میلی لیتر) استفاده شد. غلظت مهارکنندگی 50% رشد سلول ها (IC50)، پس از تبدیل جذب به دست آمده در دستگاه الایزاریدر از تست MTT به درصد سایتوتوکسیسیته، برای سلول ها در عدم حضور و حضور میدان مغناطیسی به دست آمد. داده ها با نرم افزار Prism از طریق آزمون آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون T تحلیل شدند. یافته ها: در حضور میدان مغناطیسی ایستا و غلظت های مختلف دارو کاهش بیشتری در درصد سلول های زنده مشاهده شد. مقدار IC50 برای سلول های A2780 در عدم حضور و حضور میدان مغناطیسی 9/58± 27/69 و 1/48± 8/96میکروگرم در میلی لیتر و برای سلول های A2780-CP، 8/03± 61/16 و 3/13± 9/58میکروگرم در میلی لیتر بود. نتیجه گیری: مرگ ومیر سلول های تیمارشده با داروی ضدسرطان سیس پلاتین تحت تاثیر میدان مغناطیسی در رده های حساس و مقاوم به دارو نسبت به استفاده از دارو به تنهایی بیشتر است. مقاومت دارویی در رده سلولی مقاوم به دارو در حضور میدان مغناطیسی کاهش می یابد.

اهداف: استفاده از نانومواد در درمان سرطان سبب شده که فرآیند درمان به صورت کارآمدتر و با اثرات جانبی کمتر صورت گیرد. در میان نانوموادی که قابلیت استفاده در کاربردهای درمانی سرطان را دارند، گرافن به علت خواص منحصربه فرد، توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است. در این پژوهش، ساخت یک نانوحامل بر پایه گرافن اکساید اصلاح شده با پلیمر زیست سازگار ژلاتین برای بارگذاری و انتقال دارو ضدسرطان کورکومین بررسی شده است. مواد و روش ها: گرافن اکساید با استفاده از روش هامر سنتز و سپس فرآیند کاهش آن در حضور ژلاتین انجام شد. داروی کورکومین، توسط پیوند هیدروفوب-هیدروفوب بر روی نانوحامل سنتزشده بارگذاری شد. یافته ها: صحت فرآیند سنتز گرافن اکسید، کاهش آن و اتصال ژلاتین توسط ارزیابی های شیمیایی، فیزیکی و زیستی بررسی شد. درصد بارگذاری دارو با استفاده از نمودار استاندارد جذب-غلظت داروی کورکومین محاسبه و درصد زنده مانی سلولها در حضور نانوذرات توسط بررسی شد. نتیجه گیری: نانوذرات گرافن اکساید با ابعاد 300 نانومتر با موفقیت سنتز شد. افزایش ضخامت نانوذرات بعد از اصلاح با ژلاتین مشاهده شد، نشان از تثبیت زنجیره های ژلاتین بر روی سطح دارد. از تست سمیت که بر روی سلول های L292 انجام شد میتوان نتیجه گرفت که اصلاح سطح موفق بوده به طوری که نمونه اصلاح شده با ژلاتین حتی در غلظت μ gml-1200 هیچ سمیتی از خود نشان نداد. . همچنین، مقدار داروی بارگزاری شده بر روی نانوحامل 78 % به دست آمد. بنا بر نتایج، گرافن اکساید اصلاح شده با ژلاتین به علت پایداری و زیست سازگاری مناسب می تواند به عنوان یک حامل دارو جهت استفاده در مطالعات پزشکی پیشنهاد می شود.

با این که ویژگی های ضد سرطان کمپلکس های پلاتین (II) اثبات شده است، ولی به دلیل هیدرولیز این کمپلکس ها پیش از رسیدن به سلول های هدف از کمپلکس های پلاتین(IV) به عنوان پیش دارو استفاده می شود. در این بررسی نظری، مکانیسم فضای داخلی کاهش پیش داروی ضدسرطان تتراپلاتین(Pt(IV)[Cl4(dach)]، dach = دی آمینو سیکلوهگزان) به وسیله آسکوربات که توسط الدینگ پیشنهاد شده به کمک نظریه تابعی چگالی (DFT) مطالعه شد. مقایسه انجام واکنش کاهش با سه گونه آسکوربات (تک آنیونی، آب پوشیده و دیمر) با ایجاد پل کلرید نشان می دهد که گونه دیمر به دلیل ویژگی پروتون زدایی آسکوربات دوم بسیار فعال تر بوده و واکنش از این مسیر پیش می رود. بررسی ساختارهای حالت گذار از نظر طول پیوندها و محاسبه جمعیت الکترون به وسیله NBO نشان می دهد که حالت گذار گونه دیمر یک حالت گذار زودهنگام است و انجام واکنش از این مسیر را تایید می کند.

نانوتکنولوژی ابزاری جهت ارتقای عملکرد سیستم ها و سامانه ها در حوزه درمانی است. در این راستا، سامانه رهایش آهسته داروی ضدسرطان کربوپلاتین برپایه سیستم حامل اکسید گرافن کاهش یافته/نانوذرات آلبومین جهت مطالعه رفتار رهایش دارو از حامل، نوع مکانیزم رهایش دارو، نوع نفوذ و تعیین دیگر پارامترهای فارماکوسینتیکی انتخاب شد. در ابتدا، توزیع اندازه، قطر هیدرودینامیکی و مورفولوژی سیستم حامل اکسید گرافن کاهش یافته/نانوذرات آلبومین (به نسبت 1 به 5 وزنی) با روش پراکندگی دینامیکی نوری (DLS) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (FESEM) مطالعه شد. سپس، داروی کربوپلاتین بر روی حامل بارگذاری و درصد کپسوله شدن برابر 13/50 درصد و درصد بارگذاری 85/48 درصد محاسبه شد. رفتار رهایش دارو در محیط اسیدی که مشابه محیط بافت سرطانی شبیه سازی شد، طی 167 ساعت با طیف سنجی جذبی (UV-Vis) موردارزیابی قرار گرفت و نشان داده شد که رهایش آهسته دارو اتفاق افتاده است. با مطالعه مکانیزم رهایش درجه صفر، یک و کورسمایر-پپاس، نوع مکانیزم رهایش دارو از حامل اکسید گرافن کاهش یافته/نانوذرات آلبومین، کورسمایر-پپاس و نفوذ غیرفیکی بود. سایر پارامترهای سینتیکی از جمله ثابت سینتیکی رهایش دارو از حامل، سرعت اولیه رهایش دارو و غلظت ماکزیمم داروی رهایش یافته نیز محاسبه شد. امید است نتایج این تحقیق راهگشایی جهت طراحی حامل های پایه کربنی-پروتیینی برای درمان سرطان باشد.